Szaleniec musi odsapnąć (Yves Tumor – “The Asymptotical World”)
przezNowa EP-ka Yves’a Tumora trwa tyle, co przerwa obiadowa. Osiemnastominutowy materiał jest jednak na tyle wielobarwny, że jego tymczasowość zupełnie nie odbiera radości z odsłuchu.
Sztuka
Powrót króla – relacja z MFF Nowe Horyzonty 2021
przezW dniach 12-22 sierpnia 2021 we Wrocławiu odbyła się 21. edycja Międzynarodowego Festiwalu Filmowego Nowe Horyzonty. Co tym razem publiczności zaprezentowali organizatorzy największego w Polsce festiwalu kina artystycznego?
“Najmro. Kocha, kradnie, szanuje” – a przede wszystkim bawi! [Recenzja]
przezNa trwającym właśnie we Wrocławiu festiwalu filmowym Nowe Horyzonty zaprezentowano przedpremierowo kilka polskich produkcji, wśród których pozytywnie wyróżnia się “Najmro. Kocha, kradnie, szanuje”. Film Mateusza Rakowicza przywraca wiarę w polskie kino rozrywkowe.
Weronika Łucjan-Grabowska w Galerii Metamorfozy
przezHalina Łabonarska, Katarzyna Figura czy Borys Szyc to tylko kilkoro przedstawicieli świata kultury, którzy stanęli przed obiektywem Weroniki Łucjan-Grabowskiej. Do 8 września wystawę portretów autorstwa lubelskiej artystki można oglądać w warszawskiej Galerii Metamorfozy.
“CODA” – nie bój się zabrać głosu [Recenzja]
przezNagrodzona na tegoroczny festiwalu w Sundance opowieść o Ruby, która jest CODA (ang. Child of Deaf Adults), pojawiła się w miniony piątek na platformie Apple TV+. Historia ta wzrusza, bawi, ale także zmusza do pewnych refleksji.
Projektowanie spekulatywne to przyszłość tu i teraz
przezPrzewidywanie przyszłości – a raczej wybieganie w nią myślami – jest rzeczą zupełnie naturalną. Każdy z nas ma pewne wizje, ale od wieków istnieli także specjaliści w tej dziedzinie. Czy jednak projektowanie spekulatywne uprawiane przez współczesnych projektantów jest w stanie przebić umocowane w nauce prognozy futurologów?
Błyskawiczny kryzys wieku średniego (Billie Eilish – “Happier Than Ever”)
przezWydany w 2019 roku debiutancki album Billie Eilish szturmem zdobył wysoką pozycję w popowym panteonie. “When We All Fall Asleep, Where Do We Go?” był projektem niezwykle efektownym, zuchwale czerpiącym z mieszczańskiego neurotyzmu The Cure oraz bombastycznego minimalizmu “Yeezusa”. W tym przypadku sukces był do przewidzenia.
“Legion Samobójców: The Suicide Squad” – magia Jamesa Gunna [Recenzja]
przezChoć kino superbohaterskie najlepsze lata ma już za sobą, najnowsza produkcja DCEU dowodzi, że w ramach gatunku wciąż mogą powstawać ciekawe projekty – nie wybitne czy przełomowe, ale bawiące i zaskakujące nawet widza faszerowanego tego typu treściami od kilkunastu lat.
“Władcy wszechświata: Objawienie” – Mocy przybywaj! [Recenzja]
przezDruga połowa roku to czas, w którym pojawia się bardzo dużo wyczekiwanych produkcji. Dla mnie ten okres rozpoczął się bardzo mocno – od serialu animowanego “Władcy wszechświata: Objawienie”, który to w lipcu miał swoją premierę w serwisie Netflix.
Dia Mrad opowiada o dramacie Bejrutu jak nikt inny
przez4 sierpnia 2020 roku w bejruckim porcie doszło do wybuchu, który znaczną część miasta zrównał z ziemią. Dramat tysięcy ludzi był też wyjątkowo smutnym dniem dla przedstawicieli lokalnej kultury – w tej grupie jest choćby Dia Mrad, który posiadał wyjątkową więź z miastem.
Egzystencjalny horror miejski (Dean Blunt – “Black Metal 2”)
przezSpróbujmy zdefiniować artystę niezdefiniowanego. Dean Blunt jest reprezentantem współczesnej brytyjskiej sceny eksperymentalnej, który nieustannie wymyka się wszelkim klasyfikacjom. Jego nieuchwytność jest już wręcz legendarna. Pochodzący z Hackney muzyk nie udziela wywiadów, nie dba o promocję swojej twórczości i niechętnie wypożycza twarz próżnym fleszom.
“Czarnobyl 1986” – po prostu katastrofa [Recenzja]
przezPamięć o wydarzeniach z 26 kwietnia 1986 roku jest silna zwłaszcza w Europie Wschodniej, lecz za sprawą popkultury o losie mieszkańców Prypeci i okolic dowiedział się cały świat. Okazuje się jednak, że można do tematu podejść inaczej i przez dwie godziny… nie opowiedzieć niczego.
Krzysztof Kieślowski – wiecznie żywa metafizyka
przezKulturalne jubileusze zwykle przyprawiają sztuce nieznośną gębę banału. Bardzo często udowadniają, że pamięć o artyście pokryła już gruba warstwa kurzu, która nadaje kształt rozmaitym “ileśtamleciom” – kurtuazyjnym pocztówkom z miejsc boleśnie wczorajszych.
Christo ostateczny, czyli pośmiertne opakowanie Łuku Triumfalnego
przezJeden z prekursorów, a zarazem najwybitniejszych przedstawicieli sztuki krajobrazu zmarł w maju ubiegłego roku, lecz jego marzenie nie zgasło wraz z nim – najbliższe miesiące upłyną Fundacji Christo i Jeanne-Claude na przygotowaniach do wyjątkowego wydarzenia w Paryżu.
“Annette” – to co, możemy zaczynać? [Recenzja]
przezPowyższe pytanie jest w zasadzie zdaniem otwierającym “Annette”, najnowszy film Leosa Caraxa. Długo wyczekiwany powrót reżysera kultowego już “Holy Motors” był filmem otwarcia tegorocznego festiwalu w Cannes. Jednocześnie mogliśmy go obejrzeć na pokazach specjalnych polskich kin.
Damien Hirst z malarskim debiutem w Fondation Cartier
przezKwitnące wiśnie są symbolem głęboko zakorzenionym w japońskiej kulturze, jednak francuskiej publiczności to zapierające dech w piersiach zjawisko postanowił przybliżyć – we właściwy sobie sposób – Damien Hirst. To pierwsza wystawa tego awangardowego artysty we Francji.
Ktoś tu ma dobry humor! (Tyler, the Creator – “Call Me If You Get Lost”)
przezStało się. Tyler, the Creator zakończył swą kilkuletnią pielgrzymkę w kierunku ziemi obiecanej sztuki radosnej. Na “Call Me If You Get Lost” współzałożyciel kolektywu Odd Future dopisuje efektowny finał do historii, którą zaczął kreować w 2009 roku. Niegdyś nastoletni entuzjasta hip-hopowej grozy (“Bastard”, “Goblin”), dziś jest koneserem słonecznego synth-funku.
“Rojst ’97” – w bagnie po szyję [Recenzja]
przez“Rojst” bez wątpienia należał do najciekawszych seriali 2018 roku – urzekał klimatem, choć jego finał wielu rozczarował. Pozostawiał jednak niedopowiedzenia, z których skrzętnie skorzystano, tworząc kontynuację – ta już w przedbiegach bije na głowę pierwszy sezon, ale…