Saksonia jest niewątpliwie regionem słynącym z będącego perłą baroku Drezna; Miśni, która swą sławę w głównej mierze zawdzięcza najstarszej w Europie fabryce porcelany; ale też unikalnej formacji skalnej nazywanej zwyczajowo Saksońską Szwajcarią. O samym Dreźnie, jak również mieście porcelany, miałem już okazję wspominać w artykule "Saksonia i jej skarby". Odwiedzając ten magiczny region po czterech latach, omijam dwa główne miasta i udaję się zaraz po przekroczeniu granicy do Bastei. To formacja skalna stanowiąca jedną z największych atrakcji turystycznych Parku Narodowego Saskiej Szwajcarii.
Bastei swoją sławę zawdzięcza początkom XIX wieku, kiedy to wkomponowano w pionowe, strzeliste skały górujące nad okolicą drewniany most łączący ruiny zamku Neurathen z pobliską miejscowością. Most długo się nie utrzymał i w latach pięćdziesiątych tegoż wieku drewnianą konstrukcję zamieniono kamienną, która stała się jedną z bardziej rozpoznawalnych atrakcji turystycznych całych Niemiec.
U podnóża masywu skalnego, nad brzegiem Łaby, zlokalizowane jest natomiast malownicze miasteczko Rathen. To wolne od codziennego zgiełku miejsce zapewnia odwiedzającym gościom moc atrakcji – począwszy od pieszych wycieczek i tras górskich, poprzez wycieczki statkami, aż po strefę gastronomiczną oferującą między innymi regionalne wina. A te można w całej gamie degustować na przedmieściach Drezna oraz Miśni, w winiarniach usytuowanych bezpośrednio przy tarasowych winnicach – zawsze otwartych dla miłośników wina.
Saksonia – winne inspiracje
Z pięciuset hektarami upraw winorośli Saksonia należy do najmniejszych winnych regionów Niemiec i zarazem najdalej wysuniętym na wschód. Panujący tam klimat kontynentalny charakteryzujący się ciepłym latem i mroźną zimą – pomiędzy ciepłymi dniami i nocnymi chłodami – wywiera bardzo dobry wpływ na uprawę tutejszych odmian. Saksońskie wina powstają głównie z odmian: müller-thurgau, goldriesling, riesling, weißburgunder oraz spätburgunder. Saksonia słynie więc z białych odmian.
Proporcja między winami białymi a czerwonymi wynosi tam 81 do 19%, a produkcja stanowi mniej niż jeden procent całej niemieckiej produkcji wina. Ten niecały procent udziału zawdzięcza się zaledwie dziesięciu winiarniom tworzącym z własnych siedlisk oraz gron skupowanych od około pięćdziesięciu regionalnych winoogrodników wina, które ze względu na ich niszową ilość są prawdziwym rarytasem na międzynarodowym rynku. Wśród tej zacnej dziesiątki saksońskich winiarni na szczególną uwagę zasługują między innymi:
Weingut Karl Friedrich Aust – młody frik z Radebeul
Pasjonat, kontynuator wielowiekowej tradycji, a zarazem młody gniewny Karl Friedrich Aust. Winiarz nowego pokolenia wykorzystujący doświadczenie swoich przodków, a zarazem wprowadzający nowe techniki, tworzy wina nietuzinkowe. Sięgający początków rodzinnej tradycji z XVII wieku, a generalnie rzecz biorąc początków XVIII wieku, operujący na pojedynczych siedliskach: Goldener Wagen, Steinrück oraz Johannisberg, wytwarza wina ze szczepów: müller-thurgau, goldriesling, bacchus, weißburgunder, auxerrois, kerner, traminer oraz spätburgunder.
Przeżywszy winną historię i zdegustowawszy wszystkie etykiety od Karla, z całą pewnością pokusiłbym się o uzupełnienie swojej piwniczki o skrzynkę goldrieslinga. To autochtoniczna osobliwości regionu, uprawianej na zaledwie na dwudziestu jeden hektarach w całej Saksonii, które pite za młodu emanować będą świeżością i delikatnością, a dojrzałe prezentować będą mocny, poważny kręgosłup. Na szczególną uwagę zasługuje również Pinot Noir (Spätburgunder) z 2018 rocznika. Wino przy pierwszym kontakcie nie pozwala się w sobie zakochać, jednak kilka godzin po otwarciu daje się poderwać. Ten dojrzewający w drewnianych beczkach Pinot Noir emanuje owocami dojrzałych wiśni oraz jeżyn. W smaku niesie gęstą, taninową strukturę z eleganckim, aksamitnym finiszem.
Weingut Schloss Proschwitz – ponowna wizyta na książęcym dworze
Położona kilka kilometrów od Miśni winiarnia Schloss Proschwitz jest najstarszą prywatną winiarnią w Saksonii. Jej oparta na niezwykłych bohaterach uwikłanych w dramatyczne wydarzenia historia jest godna napisania niejednej książki. Na jej kartach przeczytalibyśmy pewnie o kilku wiekach wstecz, choć główną część poświęcono by ostatniemu stuleciu. Historyczne księgi wskazują bowiem pierwszy raz na arystokratyczną rodzinę zur Lippe już w XII wieku. Trzynaste tysiąclecie nadaje im statut jednej z bardziej wpływowych rodzin w Saksonii.
Z kolei dramatyczne wydarzenia nadchodzą wraz z rokiem 1943, kiedy to reżim nazistowski rekwiruje całe rodzinne dobra. Wraz z końcem wojny majątek konfiskuje natomiast sowiecki okupant, a rodzina przesiedlona zostaje do zachodnich Niemiec. Światło w tunelu pojawia się dopiero pod koniec ubiegłego wieku. Potomek rodu, a obecny właściciel Schloss Proschwitz, odkupił wówczas winnice, a następnie także rodzinny zamek Proschwitz.
Winiarnię Schloss Proschwitz odwiedziłem cztery lata temu i od tego czasu bardzo dużo się zmieniło. Począwszy od nowej winiarni, poprzez zmianę enologa, aż po nową jakość win. Pierwsza wizyta była bardziej poglądowa, druga natomiast typowo merytoryczna. Na stu dziesięciu hektarach pod batutą księcia Georga zur Lippe uprawia się między innymi: grauerburgundera, weißburgundera, müller-thurgau, scheurebe, spätburgundera oraz goldrieslinga.
W tej winiarni warto zwrócić szczególną uwagę na musującego, wytwarzanego metodą klasyczną weißburgundera (pinot blanc). Zachwyca on swoją świeżością, mineralnością, a zarazem żywiołowością. Z kolei goldrieslinga zachwyca nutami pomarańczy, pigwy, pomelo oraz trawy cytrynowej. Czerwoną wizytówką winiarni z pewnością jest natomiast spätburgunder (pinot noir) dostępny w kilku rocznikach. Wisienką na torcie jest jednak bardzo nietypowe wino, jakim jest Spätburgunder Blanc de Noir Spätlese.
Warto też wspomnieć, iż Weingut Schloss Proschwitz jest jedną z dwóch winiarni w Saksonii, która należy do VDP. Verband Deutscher Prädikatsweingüter und Qualitätsweingüter to prywatne stowarzyszenie niemieckich winiarzy wytwarzających najwyższej jakości wina.
Cdn…
