Lexus LC Convertible to jeden z najbardziej zachwycających samochodów powstałych w ciągu ostatnich lat. Wielokrotnie nagradzano jego design, wykonanie i zastosowane technologii. Zachwyca w zasadzie wszystkich.
To już niemal dwadzieścia lat odkąd Maori Murota opuściła rodzinne Tokio. Japonka przebyła w tym czasie niezwykłą drogę, która przez świat mody zaprowadziła ją do kuchni. Mimo że jest samoukiem, talent i ciężka praca zaowocowały – niebawem jej książka doczeka się polskiego wydania.
Trafiłem ostatnio na album fotograficzny przedstawiający “Niektóre z japońskich kwiatów”. Z pewnością nie należy on do wydawniczych nowości, ale za to odsłania tajniki warsztatu jednego z najważniejszych reprezentantów tej dziedziny w Japonii na przełomie XIX i XX wieku.
Zaprezentowany pod koniec marca Lexus LF-Z to wciąż świeży temat, który prędko nie ucichnie. Model zwiastuje bowiem zmiany w podejściu marki do projektowania samochodów. Zapraszając do współpracy zewnętrznych artystów wizualnych, Japończycy pokazali natomiast, jak otwarci są na designerskie sugestie. Efektem są trzy zjawiskowe koncepcje wnętrza nowego modelu.
Po pięciu latach prężnego rozwoju i totalnie niestandardowego podejścia zarówno do owianej kultem wołowiny Kobe, jak i burgerów, kolektyw Wagyumafia otworzył nowy lokal, oferujący z jednej strony to, co klienci zdążyli już docenić, a z drugiej – doznania na zupełnie nowym poziomie.
Fast foody to dziś zmora całego świata – nawet Japończycy, którzy słyną przecież ze swej filozofii jedzenia, nie potrafili się im oprzeć. Na przestrzeni dekad, na długo przed tym, jak tematem zajął się rząd, głosy sprzeciwu podnosiły się także wśród artystów – jednym z nich był Masami Teraoka.
Wielkimi krokami zbliża się otwarcie nowego salonu marki Gucci w tokijskiej Ginzie. Budynek robi ogromne wrażenie, ale to też coś więcej niż butik. Jeszcze w tym roku na jego szczycie ma zostać otwarta restauracja prowadzona przez szefów Massimo Botturę i Karime López.
Edycje limitowane poszczególnych modeli Lexusa to prawdziwa gratka dla fanów marki, ale w tym przypadku możemy mówić o autentycznie niepowtarzalnej okazji. RC F Track Edition Hakuji stworzono bowiem w zaledwie jednym egzemplarzu – nie ma i nie będzie drugiej takiej maszyny.
Szukanie odniesień do znanych nam rzeczy jest czymś naturalnym – porównujemy, bo to ułatwia oswajanie się z nieznanym. Twórczość Tadanoriego Yokoo, wybitnego grafika, także budzi pewne skojarzenia, ale nazwać go “japońskim Andym Warholem”, to jak nie powiedzieć o nim niczego.
Po raz pierwszy głośno o Amy Kimoto-Kahn zrobiło się w 2016 roku, gdy za sprawą bestsellerowej książki kucharskiej “Simply Ramen” zyskała międzynarodową sławę. Amerykanka na tym jednak nie poprzestała – powyższy przepis to jedno z dań ujętych w jej kolejnej książce.
Jeden z najwybitniejszych brazylijskich projektantów wnętrz i mebli naszych czasów ma pewną “świąteczną tradycję” – z dość oczywistych względów w 2020 roku musiał z niej zrezygnować, jednak zaowocowało to nietypową formą wyrażenia swoich pragnień i tęsknoty.
Brett Larner jest cenionym specjalistą w tematyce japońskich biegów długich – jego serwis od lat informuje o najważniejszych wydarzeniach z życia biegających Samurajów. A jest o czym mówić, ponieważ od pewnego czasu śmiało można nazywać Japończyków maratońską trzecią siłą świata.
Ciekawość to pierwszy stopień do zostania fotografem ulicznym – tak przynajmniej sugeruje błyskawiczna kariera Victora Cambeta, który za aparat chwycił nie dlatego, że od zawsze marzył o pójściu w ślady Henriego Cartiera-Bressona, lecz zwyczajnie chciał poznać nowe miasto.
Wyrazisty, odważny i zawsze uśmiechnięty. Kenzo Takada przez całą karierę tworzył tak, jak gdyby żył w “Śnie” Henriego Rousseau czy innym, równie nietuzinkowym świecie. Malarskość jego kolekcji zachwyca i inspiruje do dziś, choć on już, niestety, nie stworzy niczego więcej.
Dziś słowo “anime” ma jednoznaczny wydźwięk i kojarzy się z bardzo konkretną stylistyką, ale sto lat temu, gdy pierwsi amatorzy nowych technologii zaczynali eksperymentować z animacją, tego typu filmy wyglądały zupełnie inaczej, co udowadnia Japońska Filmoteka Narodowa.
Kulinarne dzieła coraz częściej rozpatrywane są w kategoriach sztuki, ale trudno się temu dziwić – niektóre niemal zapomniane techniki same z siebie zasługują na to miano, inne wymagają natomiast czegoś więcej niż biegłości w kuchni – amezaiku na przykład bywa tak piękne, że aż szkoda je zjadać.
Ten niesamowity projekt jest właśnie realizowany w dolinie rzeki Uga niedaleko Nagoi – choć podobieństwo nie musi być celowe, miłośnicy filmów kultowego Studia Ghibli od razu zauważą w klimatycznych wizualizacjach nawiązania do twórczości Hayao Miyazakiego.
Loro Piana nie jest może szczególnie popularna w Polsce, tym bardziej że dotąd nie doczekaliśmy się butiku tej luksusowej marki, ale jej znaczenia dla świata mody nie można bagatelizować. Nowy tokijski salon włoskiej firmy potwierdza zresztą, że to modowa ekstraklasa.