Biegacz średniodystansowy zaczyna zwalniać, gdy mięśnie zalewane są przez paraliżujący kwas mlekowy. Najczęstszą przyczyną problemów maratończyka jest natomiast kryzys energetyczny. O ile przed kwasem nie da się obronić, o tyle na spadek mocy długodystansowca jest rozwiązanie.
Przez ostatnie 124 lata, czyli odkąd organizowane są nowożytne igrzyska olimpijskie, tylko dwa razy zdarzyło się, że zwycięzca wyścigu maratońskiego obronił tytuł cztery lata później. Jako pierwszy dokonał tego Etiopczyk Abebe Bikila – w 1964 roku w Tokio.
Miłośnicy kina marzą o tym, by znaleźć się na uroczystości rozdania Oskarów. Fani piłki nożnej marzą, by obejrzeć finałowy mecz mundialu z perspektywy trybun. Natomiast wielu maratończyków marzy o tym, by kiedyś wziąć udział w chociaż jednym z sześciu największych maratonów świata, znanych pod nazwą – Abbott World Marathon Majors.
Do wymarzonej formy dochodzi się miesiącami. Cykle treningowe zakładają przepracowanie od kilku do nawet kilkudziesięciu tygodni. Newralgicznym momentem każdego planu treningowego są jednak ostatnie tygodnie, polegające na zmniejszeniu obciążeń. Książkowo powinny one polegać na taperingu (wyostrzaniu). Jak skutecznie wyszlifować formę, żeby wcześniejsza praca nie poszła na marne?
W związku z pandemią koronawirusa na najbliższy dzień zawodów będziemy musieli trochę poczekać. Kiedy jednak już nadejdzie, warto być na niego dobrze przygotowanym. Jak wzorcowo powinny wyglądać ostatnie godziny przed wystrzałem startera?
Na ile kilometrów jest ten maraton? Podobne pytanie zadają dość często osoby, które nie biegają. Długość maratonu zawsze wynosi 42 kilometry i 195 metrów. Jest to najdłuższy biegowy dystans rozgrywany w ramach igrzysk olimpijskich. Istnieje jednak coś dłuższego niż maraton – biegi ultra, a więc wszystko co dłuższe niż 42,195 km.
Zabawa biegowa jest chyba najbardziej przewrotnym pojęciem w każdym planie treningowym. Ze świecą szukać biegacza, który po zrealizowaniu takiej jednostki mógłby powiedzieć – ale dobrze się bawiłem. Z drugiej strony zyski dla biegowej formy, jakie generuje trening oznaczony skrótem ZB, są nie do przecenienia.
Wycieczka biegowa to połączenie przyjemnego z pożytecznym. Zwiedzając bliższą lub dalszą okolicę, jesteśmy w stanie, niejako przy okazji, wykonać dużą pracę treningową. Dłuższa biegowa wyprawa dobrze smakuje w towarzystwie, ale może też być szansą, żeby spędzić czas samemu ze sobą w oderwaniu od zmartwień codzienności.
Maratony nie są hobby dla każdego – mimo to wycieńczające wyścigi, w których trakcie najgroźniejszym przeciwnikiem staje się nasz własny organizm, przyciągają coraz większe rzesze zainteresowanych. Gorlitsky udowodnił jednak, że ta dyscyplina ma też znacznie bardziej ekstremalną odsłonę.
Żeby biegać szybciej, trzeba mieć siłę. Żeby mieć siłę do biegania, należy z kolei trenować specyficzną siłę biegową.
Zima w naszych warunkach klimatycznych nie sprzyja szybszemu bieganiu. Ośnieżone leśne ścieżki, oblodzone chodniki, niska temperatura powietrza – warunki nie zachęcają do rozwijania wyższych prędkości. To jednak żaden problem, bo wolne bieganie zimową porą to okazja do zbudowania doskonałej bazy na pozostałą część roku.
Jeden z paradoksów treningu biegowego polega na tym, że forma rośnie nie wtedy, gdy ciężko harujemy na treningach, ale wtedy, gdy odpoczywamy. Odpowiednia regeneracja nie tylko przywraca organizm do stanu równowagi sprzed treningu, ale podnosi jego możliwości (mówimy wówczas o superkompensacji). Dla skutecznej regeneracji w okresie zimowym zaleca się zwłaszcza saunę.
Bieganie amatorskie swój szczyt osiąga na przełomie wiosny i lata. To właśnie w tym okresie chodniki, parki i leśne ścieżki zapełniają się pasjonatami joggingu. Potem jednak przychodzi jesień ze swoją siostrą zimą i dotychczas zapełnione biegowe alejki, pustoszeją. Jak zmotywować się do biegania zimą?
Jednym z najczęstszych noworocznych postanowień jest poprawa formy i kondycji fizycznej. Badania socjologiczne pokazują, że ponad 80% osób deklarujących wprowadzenie zmian w życie od nowego roku, rezygnuje z postanowień już po 4 tygodniach. Dzieje się tak, gdyż motywacja do regularnego treningu jest zbyt mała.
Stres jest złożonym i ciągle obecnym zjawiskiem w życiu sportowca. Według Światowej Organizacji Zdrowia stanowi jeden z najczęstszych problemów naszych czasów. Pomimo że na pewno nie jest on zjawiskiem pozytywnym, to niestety nie da się go całkowicie wyeliminować.
Co to znaczy być gotowym do biegu? Nieważne, czy jesteś początkującym biegaczem, który po raz pierwszy w życiu stoi na linii startu, czy też bieganie jest Twoim chlebem powszednim, zawsze przygotowanie do startu wygląda tak samo.
Maraton, często kojarzony z nieludzkim wysiłkiem, stał się obiektem fascynacji społeczeństwa. Zarówno zwycięzców, jak i uczestników powszechnie uważano za herosów. Wysiłek, jakiemu poddawani byli zawodnicy stanowił zagrożenie dla ich zdrowia oraz życia. Wydarzenia pierwszych biegów maratońskich, pełne ludzkich cierpień i dramatów, porażek i zwycięstw, szybko znalazły rzeszę licznych zwolenników.
Perfekcyjnie zaplanowana dieta przed zawodami ma niebagatelny wpływ na osiąganie wybitnych wyników sportowych. Opracowanie właściwego planu żywieniowego nabiera szczególnego znaczenia w okresie bezpośrednich przygotowań do startu. Należy pamiętać, że nawet najmniejsze błędy dietetyczne mogą zniweczyć wysiłek wielomiesięcznej pracy. Jak zatem powinno wyglądać żywienie przed i po zawodach, aby utrzymać sprawność fizyczną na najwyższym poziomie?