Jak zapewne wiecie, zgodnie z decyzją stosownych władz do 17 stycznia instytucje kultury, w tym teatry, mogą działać jedynie w reżimie online. Czy w związku z tym już za tydzień będziemy mogli cieszyć się sztuką na żywo? Niestety – śmiem wątpić. Teatry jednak grają.
Po kilku miesiącach wymuszonego epidemią postu i grania online w teatrach mamy nieledwie karnawał, sypnęło bowiem premierami tak, że po raz pierwszy od dawna muszę wybrać te spektakle, których NIE zobaczę. Obyśmy tylko takich wyborów dokonywać musieli…
Sytuację mamy nietypową, bo sierpień od zawsze był sezonem ogórkowym, aktorzy wykorzystywali urlopy, teatry przygotowywały premiery na wrzesień, a w tym roku – wiele scen właśnie już teraz wraca jednak z normalnym repertuarem, jeśli w ogóle możemy mówić o jakieś normalności…
Pierwsze premiery września w stołecznych teatrach nastrajają optymistycznie na cały właśnie rozpoczęty sezon. W ciągu zalewie tygodnia widziałem bowiem trzy spektakle – nie zawaham się użyć tego słowa – wybitne, choć każdy z nich jest zupełnie inny i dla innego widza przeznaczony.