Mamy dom, właściwie kamienicę w Dreźnie. W jednym z mieszkań mieszkają kolejno – od roku 1933 po współczesność - trzy rodziny, z których każda skrywa swoje tajemnice. Te sekrety będą miały dojmujący wpływ na następne pokolenie.
Na scenie młodzi aktorzy Teatru Współczesnego. Zwracam uwagę na fantastyczny profesjonalny debiut Barbary Wypych, absolwentki łódzkiej filmówki, która jeszcze na studiach rolą dyplomową także Withy w tymże spektaklu tegoż reżysera zdobyła Grand Prix Festiwalu Szkół Teatralnych w Łodzi. Olśniewająca jest Monika Pikuła jako Mieze, bardzo dobry jest jedyny mężczyzna na scenie – Rafał Zawieruch który gra (dobrego?) Niemca. Tak, skojarzenia z dramatem Kruczkowskiego będziecie mieć przez cały spektakl… [caption id="attachment_2362" align="aligncenter" width="500"]
Fot. Magdalena Hueckel[/caption]
To jest teatr jaki lubię najbardziej. Inteligentny i mądry tekst, w którym pada więcej pytań niż zbyt łatwych na nie odpowiedzi, bardzo dobre aktorstwo, przemyślana reżyseria. I prowadzą nas autor z reżyserem przez powikłane losy mieszkańców tej kamienicy, i wodzą za nos, i zawracają, by zbyt łatwo nie oceniać naszych bohaterów, bo różnica między katem a ofiarą, oszukiwanym i oszukującym może być niebezpiecznie rozmazana. Choć niekiedy bardzo nieodległa, o rzut tytułowym kamieniem.